Awidność

Badanie tzw. awidności przeciwciał jest jednym z badań dodatkowych, które może być zlecone pacjentce w ciąży lub planującej ciążę. Po co się je wykonuje i jak interpretować wyniki takiego badania?

Infekcje w ciąży

Do badań zalecanych w pierwszym trymestrze ciąży  należą badania w kierunku infekcji mogących zagrażać rozwojowi płodu. Są to tak zwane infekcje z grupy TORCH, takie jak różyczka, toksoplazmoza, cytomegalia czy opryszczka. Niebezpieczne dla rozwoju płodu są przede wszystkim świeże infekcje, występujące po raz pierwszy u matki. Podstawowym celem badania jest ustalenie czy pacjentka chorowała w przeszłości na jedną z chorób z grupy TORCH. Jeśli pacjentka przechodziła już chorobę wywołaną patogenami z grupy TORCH lub była na nie szczepiona (jak w przypadku różyczki), jej organizm wytworzył ochronną pulę przeciwciał IgG. Zwiększa to znacząco bezpieczeństwo dla rozwijającego się płodu.

Badanie przeciwciał

Badanie polega na oznaczeniu we krwi przeciwciał, czyli białek układu immunologicznego produkowanych w momencie zetknięcia z patogenem. Sprawdza się dwa rodzaje przeciwciał, tak zwane przeciwciała klasy IgM i IgG. Zależnie od otrzymanej kombinacji wyników przeciwciał IgM i IgG lekarz może oszacować, czy ma do czynienia ze świeżą czy dawno przebytą infekcją.

Wynik IgM+ IgG+ (dodatnie przeciwciała klasy IgM i klasy IgG) może wskazywać na świeżą (niedawną) infekcję. Aby lekarz mógł dokładniej ustalić z jakim rodzajem zakażenia ma do czynienia, może poprosić o wykonanie dodatkowego badania tzw. awidności przeciwciał.

Awidność przeciwciał

Termin awidność dotyczy tylko przeciwciał w klasie IgG. Awidność przeciwciał IgG pozwala ustalić, czy infekcja jest świeża, czy przebyta kilka miesięcy lub lat wcześniej. Dzieje się tak ponieważ, system immunologiczny reagując na zakażenie wytwarza najpierw przeciwciała o niskiej awidności (niskoawidne). Wraz z postępem zakażenia awidność przeciwciał IgG rośnie. Wysoka awidność przeciwiciał jest zatem silnym argumentem przeciwko świeżemu zakażeniu. Wysoka awidność wyklucza możliwość zakażenia w ciągu ostatnich 3-5 miesięcy (długość tego okresu zależy od rodzaju użytego testu i badanego parametru).

Każdy wynik powinien interpretować lekarz po uwzględnieniu danych z wywiadu, objawów klinicznych, badań  laboratoryjnych oraz obrazowych.